ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

เพื่อนร่วมเตียง (FWB) กับสนามที่เอียงข้าง: เสรีภาพที่ไม่เสมอภาคและการเมืองของ Friends with Benefits

“มันเป็นเพียงการละเล่นทางกายภาพ เหมือนกับการเล่นเทนนิส”
- Friends with Benefits (2011)

บทนำ: เกมที่ถูกทำให้ดูเบา

“FWB ไม่ต่างไปจากการเล่นเทนนิส ไม่มีความสัมพันธ์ ไม่มีความรู้สึก มีเพียงเซ็กส์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน” นี่อาจเป็นความเข้าใจที่เราได้จากภาพยนตร์ Friends with Benefits (2011) ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงแค่มุกตลกหรือการเปรียบเทียบเบาสมอง หากแต่เป็นภาพแทนของวัฒนธรรมกระแสหลักที่ความพยายามนำเสนอให้ความสัมพันธ์แบบ FWB (Friends with Benefits) เป็นความสัมพันธ์ที่ปราศจากภาระที่มาพร้อมกับความสัมพันธ์แบบชู้สาว นั่นคือไม่ต้องมีความผูกพันหรือความรับผิดชอบต่ออีกฝ่ายมากนัก ทว่าภาพแทนดังกล่าวนี้ชวนให้ขบคิดว่าเป็นการตลาดของความสัมพันธ์แบบใหม่ที่เชิดชูเสรีภาพทางเพศ ท่ามกลางบริบททางสังคมและสมัย ที่องค์ประกอบของความรักโรแมนติกลายเป็นภาระที่เกินจำเป็น ในขณะที่การเป็นมนุษย์เองก็ไม่อาจสลัดทิ้งความใคร่และกามารมณ์ไปได้ใช่หรือไม่

ในสายตาของคนจำนวนหนึ่ง ความสัมพันธ์แบบ FWB ถูกทำให้กลายเป็นคำตอบของการใช้ชีวิตที่ต้องการทางลัดจากมิตรภาพไปสู่ความใกล้ชิดทางเพศ ที่คนเป็นเพื่อนสามารถให้ผลประโยชน์ทางกายได้โดยไม่จำเป็นต้องแลกกับความรับผิดชอบทางความสัมพันธ์และความรู้สึก อย่างไรก็ตาม ดังที่จูดิธ บัทเลอร์ (Judith Butler) (1990) เสนอว่า ไม่มีเพศสภาพและอัตลักษณ์ใดดำรงอยู่นอกกรอบของอำนาจ เราจึงไม่อาจมีเพศและอัตลักษณ์ที่ปราศจากการเมือง หากแต่ซ่อนการเมืองไว้ได้อย่างแนบเนียนและลุ่มลึกหรือไม่เท่านั้น ในทัศนะเช่นนี้ FWB จึงไม่ได้เป็นพื้นที่ของความสัมพันธ์ที่ราบเรียบ หากแต่เป็นเวทีที่อำนาจในความสัมพันธ์ของคนที่ไม่มีวันรู้สึกเท่ากันทำงานอย่างเงียบงัน สาระสำคัญจึงไม่ใช่ว่า FWB คือการขยับขยายหรือเสรีภาพแบบใหม่ของความสัมพันธ์หรือไม่ แต่คือใครบ้างที่ถูกจัดวางให้อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยพอที่จะเล่นในกติกาของเกมนี้ และใครบ้างที่ต้องจ่ายราคาจริง ๆ แม้จะถูกอธิบายว่าเป็นรูปแบบความสัมพันธ์ที่แต่ละฝ่ายมีสิทธิเลือกได้เองก็ตาม ความสัมพันธ์แบบนี้เป็นอิสระสำหรับใคร และเป็นกับดักสำหรับใคร

เพื่อนที่มีกติกา: ความพร่าเลือนและการต่อรอง

แม้คำว่า Friends with Benefits จะถูกทำให้โด่งดังจากภาพยนตร์ฮอลลีวูดในปี 2011 ที่ให้ความเข้าใจว่า FWB คือความสัมพันธ์ทางเพศที่พัวพันกับมิตรภาพ แต่จริง ๆ แล้ว แนวคิดแบบนี้มีร่องรอยมาตั้งแต่ยุค 90 อย่างในเพลง Head over Feet ของอลานิส มอริสเซตต์ (Alanis Morissette) ที่สื่อเป็นนัยว่ามิตรภาพและความใคร่ไม่จำเป็นต้องแยกจากกัน สิ่งที่น่าสนใจจากสาระดังกล่าวคือ FWB อาจไม่ได้เป็นรูปแบบความสัมพันธ์ใหม่ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน แต่เป็นการให้ชื่อเรียกเชิงการตลาดกับความสัมพันธ์ที่ผู้คนจำนวนหนึ่งทำกันอยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้ รูปแบบความสัมพันธ์แบบนี้ได้ถูกทำให้เป็นตัวแบบของเกมและกติกาที่พร้อมให้คนเลือกหยิบไปเล่น

ไม่ค้างคืน ใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้ง ถ้ามีแฟนแล้วให้บอก และหยุดถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มรู้สึกมากกว่าเพื่อน มักเป็นกติกาคร่าว ๆ ของความสัมพันธ์แบบ FWB ที่ทำให้คนสองคนสามารถรักษาสถานะแบบเพื่อนไว้ได้ แต่สามารถเพิ่มการมีเพศสัมพันธ์เข้าไปในขอบเขตความเป็นเพื่อน อย่างไรก็ตาม ภายใต้ความสัมพันธ์แบบนี้ ความเป็นเพื่อนกับปฏิบัติการของความเป็นคู่รักมักจะถูกทำให้พร่าเลือน เพราะบางครั้งความรู้สึกโรแมนติกก็มาก่อนแล้วค่อยกลายเป็นความสัมพันธ์ทางเพศแบบไม่ผูกมัด หรือบางครั้งความสัมพันธ์ทางเพศก็มาก่อนแล้วความรู้สึกรักที่จำเป็นต้องควบคุมหรือเก็บซ่อนไว้ค่อยแทรกตามมาทีหลัง ความพร่าเลือนเช่นนี้ส่งผลให้ในความเป็นจริง FWBกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีกติกาตายตัว แต่เปิดให้เพื่อนร่วมเตียงแต่ละคู่ต่อรองเงื่อนไขของตนเอง ทว่าความพร่าเลือนนี้ไม่ได้ไร้ความหมายทางอำนาจ การบอกว่า FWB คือสิ่งที่ทุกคนสามารถมีและนิยามเองได้ ฟังดูเหมือนเป็นความสัมพันธ์ที่ทุกคนเข้าถึงได้ แต่ในความจริงกลับกลายเป็นพื้นที่ที่ใครบางคนมีสิทธิ์จะนิยามและต่อรองได้มากกว่าอีกฝ่ายเสมอ

พอล มงโก และคณะ (Paul Mongeau et al,) (2013; 2016) พยายามสร้างแผนที่ของความสัมพันธ์แบบ FWB โดยจำแนกออกเป็น 7 ประเภท ตั้งแต่เพื่อนแท้ที่มีเซ็กส์ด้วยกัน ไปจนถึงคนที่เคยคบหากันแล้วลดสถานะมาเป็นเพื่อนร่วมเตียง ในเบื้องต้น การจำแนกนี้อาจดูเหมือนการสำรวจและจัดประเภทที่เป็นกลาง แต่ในความเป็นจริงกลับสะท้อนว่า แม้แต่การมีเพศสัมพันธ์ของคนสองคนก็ยังไม่สามารถหนีไปจากความพยายามที่จะควบคุม กำหนด และจัดวางให้เป็นระเบียบได้ FWB แต่ละประเภท ไม่ว่าจะเป็น “แค่เรื่องเพศ” ที่ตัดอารมณ์ออกไปเกือบทั้งหมด หรือ “การเปลี่ยนผ่านสำเร็จ” ที่เซ็กส์กลายเป็นประตูสู่ความรักโรแมนติกแบบที่เรื่องราวในภาพยนตร์ข้างต้นนำเสนอ แสดงให้เห็นได้ว่า FWB ไม่เคยเป็นสิ่งที่แน่นิ่ง แต่คือพื้นที่ของการต่อรองที่เปราะบางตลอดเวลา ผู้ที่มีอำนาจมากกว่ามักจะสามารถกำหนดว่า ความสัมพันธ์นี้จะหยุดอยู่ตรงไหน หรือพัฒนาไปต่อได้หรือไม่ การทำให้ FWB เป็นหมวดหมู่จึงไม่ได้ทำให้เข้าใจง่ายขึ้นเท่านั้น แต่ยังเผยให้เห็นการเมืองเบื้องหลังว่า ใครคือคนที่ได้สิทธิ์เป็นผู้กำหนดขอบเขตและนิยามว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานับว่าเป็นแบบไหน

FWB ในเศรษฐกิจแห่งความไม่มั่นคง

การศึกษาที่ผ่านมามักบรรยายความสัมพันธ์แบบ FWB ว่าเป็นการเลือกด้วยเจตจำนงเสรีของปัจเจกเหมือนกับการเลือกสวมเสื้อผ้าแบบหนึ่ง แทนที่จะเลือกอีกแบบ (Wentland & Reissing 2011; Mongeau et al. 2013, 2016) แต่หากมองให้ลึกลงไป การเลือกนี้กลับเกิดขึ้นในโลกที่เต็มไปด้วยข้อจำกัด ระบบเศรษฐกิจและหน้าที่การงานที่ไม่มั่นคง ค่าครองชีพและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันที่พุ่งสูง ตลอดจนอนาคตที่ไม่อาจคาดเดาได้ เมื่อเงื่อนไขเหล่านี้บีบคั้น ความสัมพันธ์แบบ FWB อาจไม่ได้สะท้อนเสรีภาพมากเท่ากับการแสดงออกของเงื่อนไขความเปราะบางที่รายล้อมในฐานะบริบททางสังคมร่วมสมัย อาเมีย ศรีนิวาสัน (Amia Srinivasan) (2021) ชี้ว่าความยินยอม (consent) อาจถูกใช้เป็นเครื่องมือลวงที่ทำให้ความสัมพันธใด ๆ ที่ได้รับความยินยอมจากทั้งสองฝ่ายนั้นเสรีและยุติธรรม ทว่าในโลกของความเป็นจริง การยินยอมดังกล่าวมักเกิดขึ้นภายใต้บริบทของอำนาจ ความเปราะบาง และแรงกดดันทางวัฒนธรรมอยู่เสมอ ลองพิจารณาเรื่องเล่าต่อไปนี้

บ่ายวันเสาร์ ณ ร้านกาแฟเงียบ ๆ แห่งหนึ่งในย่านกลางเมืองเต็มไปด้วยเสียงคนทำงานเปิดโน้ตบุ๊ก แต่ที่มุมโต๊ะริมหน้าต่าง นิด (ชื่อสมมติ) และ เบส (ชื่อสมมติ) กำลังสนทนากันด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงกึ่งเล่น

“เอานะ กติกาของเราคือ…” นิดหยิบมือถือขึ้นมาเปิดโน้ตที่เขียนไว้ล่วงหน้า

ไม่ค้างคืน

ใช้ถุงยางทุกครั้ง

ถ้ามีแฟนใหม่ต้องบอก

ถ้าเริ่มรู้สึกมากกว่าเพื่อน เราจะหยุด

เบสหัวเราะเบา ๆ เหมือนฟังเกมโชว์ “ก็ไม่มีอะไรยุ่งยากนี่”

นิดยิ้มแต่สายตาไม่ได้เล่นตาม เพราะข้อความนั้นไม่ได้เบาอย่างที่เธอพูดออกมา กติกาแต่ละข้อสะท้อนแรงกดดันที่มองไม่เห็น ไม่ว่าจะเป็นสายตาคนในออฟฟิศที่พร้อมจะซุบซิบหากเธอถูกมองว่าง่าย ความกลัวว่าจะถลำลึกในความสัมพันธ์แล้วกลายเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ รวมถึงแรงบีบของเศรษฐกิจเมืองที่ไม่อนุญาตให้เธอแบกความสัมพันธ์ชู้สาวที่กินทั้งเวลาและเงิน

เบสพยักหน้าตามไปเรื่อย ๆ แบบไม่คิดอะไรมากเพราะเขามีต้นทุนทางสังคมมากพอนั่นคือเพื่อนฝูงที่ไม่ตัดสิน แอปหาคู่ที่พร้อมให้เลือกใหม่ตลอดเวลา กติกาที่นิดบอกจึงไม่ใช่พันธนาการสำหรับเขา แต่เป็นแค่แนวทางคร่าว ๆ ที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ

เมื่อสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยภาวะไร้หลักประกัน การเคลื่อนย้ายที่ง่ายขึ้นทำให้การตั้งหลักปักฐานไม่แน่นิ่ง และอนาคตกลายเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ความสัมพันธ์แบบ FWB จึงกลายเป็นสิ่งที่เหมาะสม เพราะปราศจากการผูกมัด ไม่ก่อหนี้ทางทรัพย์สินและเวลา ตลอดจนพร้อมจะทิ้งไว้กลางทางได้เสมอ ทว่าความเบาหวิวของความสัมพันธ์เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าไม่มีภาระใด ๆ เกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม ความเบาหวิวดังกล่าวกลับสะท้อนแรงกดดันที่ทำให้บางคนไม่สามารถแบกความสัมพันธ์นี้ได้อีกต่อไป ในแง่นี้ ความสัมพันธ์แบบ FWB จึงไม่ใช่เสรีภาพที่อาจเลือกด้วยใจเต็มเปี่ยม หากแต่เป็นผลลัพธ์ของเงื่อนไขที่บังคับให้เราเลือกบางสิ่งที่เบากว่าในโลกภายนอก แต่กลับเป็นความจริงที่หนักหน่วงในโลกภายใน

อารมณ์ เพศสภาพ และราคาที่ไม่เท่ากัน

แม้คำโฆษณาของความสัมพันธ์แบบนี้จะทำให้ FWB ฟังดูเป็นประชาธิปไตยของความใคร่ ที่ใคร ๆ ก็สามารถเข้ามาเล่นเกมนี้ได้ แต่ความจริงกลับกลายเป็นประชาธิปไตยที่มีเกณฑ์การรับสมัครลับ ๆ อยู่แล้ว คนที่เข้าถึงความสัมพันธ์แบบนี้ได้โดยไม่ต้องระแวดระวังมากนัก มักเป็นชนชั้นกลางในเมืองที่มีต้นทุนพอจะใช้แอปพลิเคชั่นนัดเดทได้โดยไม่ต้องกังวลสายตาเพื่อนร่วมงาน หรือพอจะมีเพื่อนฝูงหรือเครือข่ายให้สรรหาผู้ที่จะเข้ามาอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ ในทางกลับกัน สำหรับคนบางกลุ่ม การเข้าสู่ความสัมพันธ์แบบ FWB อาจไม่ได้มีราคาที่เบาเหมือนที่คิด ความเสี่ยงในการถูกตีตราและการถูกทำให้กลายเป็นคนไม่ดีอาจมีสูงกว่ามาก ในบางกรณี ราคาทางสังคมที่ต้องจ่ายอาจกลับกลายเป็นหนักหนากว่าความสุขที่ได้รับเสียอีก ดังที่ซารา อาเหม็ด (Sara Ahmed) (2010) เสนอว่า อารมณ์ไม่ได้เป็นสิ่งที่ไหลเวียนอิสระ แต่ถูกจัดระเบียบอย่างไม่เสมอภาค รอยยิ้มและความสุขแบบเดียวกัน เมื่อปรากฏในร่างผู้ชายอาจถูกนับเป็นการหว่านเสน่ห์ แต่เมื่อปรากฏบนร่างผู้หญิงกลับถูกอ่านว่าเป็นการให้ท่า FWB จึงไม่ใช่สนามของความสัมพันธ์ที่เสมอภาค แต่คือสนามที่อนุญาตให้บางร่างกายเดินเข้าสู่ความสุขได้โดยไม่ต้องจ่ายราคา ขณะที่บางร่างกายถูกบังคับให้แลกกับราคาที่ต้องจ่าย

นักวิชาการบางกลุ่มมักสรุปผลเชิงลบของความสัมพันธ์แบบ FWB อย่างง่าย ๆ ว่าผู้ชายมักได้ประโยชน์ และผู้หญิงมักเสียประโยชน์ (Garcia et al. 2014; Owen et al. 2013) แต่การสรุปเช่นนี้คือการแปลงการเมืองให้กลายเป็นธรรมชาติ ละเลยความหลากหลายทางเพศ ลดทอนและทำให้เชื่อว่าผู้หญิงโดยกำเนิดจะเจ็บปวด ส่วนผู้ชายโดยกำเนิดจะมีความสุข ทั้งที่จริงแล้วนี่คือผลผลิตจากอำนาจที่กดทับเพศสภาพต่างหาก งานส่วนใหญ่มักอธิบายว่าสำหรับผู้หญิง FWB มักมาพร้อมราคาที่หนักหน่วง การตีตราทางสังคม และงานอารมณ์ (emotional labor) ที่ต้องแบกไว้ เช่น การจัดการความรู้สึกของตัวเองและของคู่ FWB ไปพร้อมกัน ขณะที่ผู้ชายกลับได้รับการยอมรับทางสังคม FWB กลายเป็นสนามฝึกฝนทักษะทางเพศโดยไม่ต้องกลัวเสียชื่อเสียง การให้ข้อสรุปแบบนี้จึงเป็นการผลิตซ้ำความไม่เท่าเทียมทางเพศในสังคม ทั้งที่ผู้ชายอาจจะต้องเป็นฝ่ายแบกรับความรู้สึก และผู้หญิงอาจเป็นผู้กำหนดกติกาก็ได้

ขณะที่ FWB ในกลุ่ม LGBTQ+ นั้นอาจซับซ้อนกว่า บางครั้ง FWB คือพื้นที่หายใจสำหรับการทดลองอัตลักษณ์ในโลกที่ยังตีกรอบตนเองไม่ได้ แต่บ่อยครั้งกลับเต็มไปด้วยความเปราะบาง ความกดดันให้หลบซ่อน รวมถึงการถูกทำให้กลายเป็นวัตถุทางเพศที่ถูกใช้มากกว่าการเป็นตัวตนที่เลือก ราคาของ FWB จึงไม่ได้เป็นเพียงผลลัพธ์ส่วนบุคคลที่บางคนจ่าย บางคนไม่จ่าย แต่คือการเมืองของอารมณ์และเพศสภาพที่จัดเรียงตนเองใหม่อยู่เสมอ กติกาของ FWB อาจบอกได้ว่าเป็นข้อตกลงระหว่างสองคน แต่ราคาที่ต้องจ่ายกลับถูกกำหนดโดยสังคม

เพศสภาพ อารมณ์ และราคาที่ต้องจ่าย

เรามักจะถูกทำให้เชื่อว่า FWB มีผลลัพธ์ทางอารมณ์ที่แตกต่างกันไป บางคนมีความสุข บางคนเจ็บปวด แต่การมองเช่นนี้ทำให้ต้นทุนและราคาที่ต้องจ่ายข้างต้นดูเหมือนเป็นเรื่องส่วนบุคคล ทั้งที่จริงแล้ว อารมณ์เหล่านี้ไม่เคยเป็นของส่วนบุคคลล้วน ๆ เพราะมันถูกทำให้หมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจทางอารมณ์ (affective economy) ที่ไม่เคยเป็นกลาง ความสุข ความเศร้า ความรู้สึกผิด ความรู้สึกเสื่อมค่า สิ่งเหล่านี้ถูกกำหนดคุณค่าไว้แล้วล่วงหน้า ใครบางคนถูกอนุญาตให้รู้สึกสุขโดยไม่ต้องจ่ายราคา ขณะที่ใครอีกคนถูกบังคับให้แบกความเศร้าไว้เป็นตราบาป ราคาที่เราพูดถึงจึงไม่ใช่เพียงน้ำตาที่ไหลรินอย่างเงียบ ๆ ในห้องนอน หากแต่คือการจัดลำดับคุณค่าในสังคมว่า อารมณ์ของใครนับเป็นเรื่องสำคัญ และอารมณ์ของใครถูกทำให้เป็นเพียงภาระที่ต้องหลบซ่อน

คำถามที่ควรถามจึงไม่ใช่ว่า FWB ทำให้เรามีความสุขหรือไม่ เพราะความสุขไม่เคยเป็นเกณฑ์ที่เป็นกลางอยู่แล้ว คำถามที่แท้จริงคือ FWB ทำงานอย่างไรในฐานะกลไกของการอยู่รอดในโลกที่บังคับให้เราต้องเลือกเองเสมอ แม้จะเป็นการเลือกภายใต้เงื่อนไขที่บีบจนแทบไม่มีทางเลือกจริง ๆ ในระดับชีวิตประจำวัน FWB อาจถูกมองว่าเป็นเสรีภาพของร่างกาย เรามีสิทธิ์กำหนดว่าใครจะสัมผัสเรา เมื่อไร และในเงื่อนไขแบบใด แต่หากถอยออกมามองในระดับสังคม เราจะเห็นภาพสะท้อนของโลกเศรษฐกิจการเมืองที่ไม่อนุญาตให้เราแบกรับพันธะหนัก ๆ ได้อีก ดังนั้น FWB จึงเป็นทั้งเสรีภาพและพันธนาการในคราวเดียวกัน มันคือการปลดปล่อยระดับผิวเผินของเนื้อหนัง ที่ฉายให้เห็นความไร้ทางเลือกที่ฝังลึกในโครงสร้างทางสังคม

บทสรุป: เสรีภาพที่กลายเป็นพันธนาการ

สิ่งที่ความสัมพันธ์แบบ FWB เปิดเผยให้เราเห็น ไม่ใช่เพียงรูปแบบความสัมพันธ์แบบใหม่ แต่คือการเมืองของการเข้าถึงและการจ่ายราคา บางคนได้รับเสรีภาพที่ถูกโฆษณาว่าเท่าเทียมสำหรับทุกคน ขณะที่อีกคนหนึ่งกลับถูกผลักให้จ่ายด้วยความอับอาย หรือการถูกทำให้กลายเป็นวัตถุทางเพศในสายตาผู้อื่น ดังที่บัตเลอร์ (1990) ชี้ว่า เพศสภาพไม่เคยเป็นการกระทำที่หลุดพ้นจากอำนาจ แต่คือการทำซ้ำภายใต้บรรทัดฐาน และดังที่อาเหม็ด (2010) อธิบายว่าอารมณ์ไม่เคยเป็นของใครคนใดคนหนึ่ง หากแต่เป็นสิ่งที่ถูกทำให้หมุนเวียนอย่างไม่เสมอภาค ความสัมพันธ์แบบ FWB จึงไม่ใช่เพียงขอบเขตใหม่ของความสัมพันธ์ หากแต่คือกระจกที่สะท้อนว่า ใครถูกจัดวางให้นับเป็นผู้มีสิทธิ์ที่จะมีความรู้สึกและสำรวจร่างกายของตนเองได้ และใครที่ยังคงถูกทำโทษ แม้จะอยู่ในสนามที่ประกาศตัวว่ามีสิทธิเข้าถึงได้อย่างเสรี

การเปรียบ FWB กับการเล่นเทนนิส ที่ฟังดูเหมือนเป็นเกมตีลูกรับส่งที่มีกติกาชัดเจน มีผู้เล่นสองฝ่าย และต่างฝ่ายต่างก็เสิร์ฟให้อีกฝ่ายหนึ่ง แต่ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของสนามหญ้า ใครกันแน่เป็นผู้ตัดสินเพื่อรักษากติกา ความจริงก็คือเกมนี้มักเล่นบนสนามที่เอียงข้าง ฝ่ายหนึ่งมักถือ แร็กเก็ตที่ใหญ่กว่า มีสิทธิเลือกเสิร์ฟก่อน และเมื่อเกมจบก็สามารถเดินออกจากสนามไปได้อย่างสง่างาม ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งถูกทิ้งไว้กับคราบเหงื่อ ภาระที่จะต้องเก็บกวาด กับสายตาที่คนอื่นมองเข้ามา การอุปมาเทนนิสจึงไม่ใช่การบอกว่า FWB คือเกมสนุก ๆ ที่ใคร ๆ ก็เล่นได้ หากแต่เผยว่า ใครบางคนได้มีสิทธิในสนามและกติกา ในขณะที่อีกฝ่ายถูกทำให้เล่นเกมที่แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเซ็ตแรก

รายการอ้างอิง

Ahmed, S. (2010). The promise of happiness. Durham, NC: Duke University Press.

Butler, J. (1990). Gender trouble: Feminism and the subversion of identity. New York, NY: Routledge.

Srinivasan, A. (2021). The right to sex: Feminism in the twenty-first century. New York, NY: Farrar, Straus and Giroux.

Garcia, H., Soriano, E., & Arriaza, G. (2014). Friends with benefits and psychological well-being. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 132, 241–247.

Green, K. J., & Morman, M. T. (2008). The perceived benefits of the friends with benefits relationship. Human Communication, 14(4), 327–346.

Karlsen, M., & Træen, B. (2012). Identifying ‘friends with benefits’ scripts among young adults in the Norwegian cultural context. Sexuality & Culture, 17(1), 83–99.

Lehmiller, J. J. (2018). Tell me what you want: The science of sexual desire and how it can help you improve your sex life. Boston, MA: Da Capo Lifelong Books.

Lehmiller, J. J., VanderDrift, L. E., & Kelly, J. R. (2011). Sex differences in approaching friends with benefits relationships. Journal of Sex Research, 48(2–3), 275–284.

Lehmiller, J. J., VanderDrift, L. E., & Kelly, J. R. (2012). Sexual communication, satisfaction, and condom use behavior in friends with benefits and romantic partners. Journal of Sex Research, 51(1), 74–85.

Mongeau, P. A., Knight, K., Williams, J., Eden, J., & Shaw, C. (2011). Identifying and explicating variation among friends with benefits relationships. Journal of Sex Research, 50(1), 37–47.

Mongeau, P., van Raalte, L., Generous, M., & Bednarchik, L. (2016). Friends with benefits. In C. L. Shehan (Ed.), Encyclopedia of family studies (pp. 1–4). Hoboken, NJ: Wiley.

Owen, J., Fincham, F. D., & Manthos, M. (2013). Friendship after a friends with benefits relationship: Deception, psychological functioning, and social connectedness. Archives of Sexual Behavior, 42(8), 1443–1449.

Quiñones, R., Martínez-Taboas, A., Rodríguez-Gómez, J., & Pando, J. (2017). Friends with benefits in Puerto Rican college students. Revista Interamericana de Psicología/Interamerican Journal of Psychology, 51(1), 19–28.

Saarenmaa, E. (2013). More than just friends?: A cross-cultural study on Finnish and American friends with benefits relationships. Helsinki, Finland: Helsingin yliopisto.

Vanderheiden, E. (2021). Have a friend with benefits, whom off and on I see: Friends with benefits relationships. In C.-H. Mayer & E. Vanderheiden (Eds.), International handbook of love (pp. 155–175). Cham, Switzerland: Springer.

Wentland, J. J., & Reissing, E. D. (2011). Taking casual sex not too casually: Exploring definitions of casual sexual relationships. Canadian Journal of Human Sexuality, 20, 75–89.

ผู้เขียน
วิสุทธิ์ เวชวราภรณ์
นักวิจัย ฝ่ายวิจัยและส่งเสริมวิชาการ
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)