มชนชาวไทยซิกข์อาศัยอยู่ในประเทศไทยมาแล้วกว่า 111 ปี ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 โดยเข้ามาครั้งแรกเพื่อการค้าขาย จากนั้นจึงมีการชักชวนญาติพี่น้องให้เข้ามาตั้งรกรากในประเทศไทย ชุมชนชาวซิกข์เป็นชุมชนที่ยังคงยึดมั่นในความเชื่อดั้งเดิมและมีวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่าย ในทุกเช้าและเย็นชาวซิกข์มักจะมารวมตัวกันที่คุรุดวาราสถานเพื่อสวดมนต์เป็นประจำ คุรุดวาราสถานเป็นสถานที่เก็บคัมภีร์ที่ถือว่าเป็นตัวแทนพระศาสดา ศาสนาซิกข์ไม่มีนักบวช มีเพียงผู้ประกอบพิธีสวดประจำวันเท่านั้น โดยแบ่งเป็นศาสนจารย์ผู้อธิบายคำสอนและผู้นำสวดภาวนา นอกจากไม่มีนักบวชแล้ว ศาสนาซิกข์ยังไม่มีรูปเคารพอีกด้วย ทั้งนี้เพื่อให้ชาวซิกข์ได้ยึดถือในพระคัมภีร์และคำสอนของพระศาสดาเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีเรื่องวัฒนธรรม ประเพณี พิธีกรรม การแต่งกาย อาหาร และธรรมเนียมปฏิบัติอื่นๆ ที่ชาวซิกข์ต่างยึดถือปฏิบัติสืบต่อกันมา เพื่อธำรงไว้ซึ่งคำสอนของพระศาสดา 

บทความนี้กล่าวถึงชาวซิกข์ในประเทศอินเดียกับประวัติศาสตร์ความรุนแรงที่เกิดขึ้น ทั้งในฐานะที่เป็นเหยื่อและผู้ก่อความรุนแรง ผ่านเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญ ผู้เขียนได้พยายามศึกษาและประมวลผลปฏิบัติการต่อสู้อย่างสันติวิธีโดยยึดตามหลักความเชื่อทางศาสนาของชาวซิกข์ โดยเลือกปฏิบัติการครั้งสำคัญ 5 เหตุการณ์เพื่ออธิบายปรากฏการณ์นี้ ได้แก่ หลักการไม่ให้ความร่วมมือ หลักการปฏิรูปกฎเกณฑ์สังคม หลักการบริจาคเลือดเพื่อแก้แค้น หลักการปฏิเสธการใช้ความรุนแรง และการร่วมมือปฏิสังขรณ์มัสยิดเพื่อใช้สวดมนต์ร่วมกับศาสนาอิสลาม 

หนังสือรวมบทความวิชาการนี้ มีจุดประสงค์เพื่อส่งเสริมความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสังคมวัฒนธรรมของชาวไทยซิกข์และศาสนาซิกข์ในสังคมไทย โดยบทความทั้ง 6 เรื่องภายในเล่มครอบคลุมเนื้อหาใน 3 ประเด็นหลัก ได้แก่ ด้านประวัติศาสตร์และการตั้งถิ่นฐาน ด้านปรัชญาศาสนาซึ่งศึกษาใน 2 ด้าน คือ การบริการรับใช้สังคมและพิธีมงคลสมรส ประเด็นสุดท้ายคือเรื่องเกี่ยวกับสังคมวัฒนธรรมของชาวไทยซิกข์โดยศึกษาเรื่องภาษาปัญจาบในสังคมไทยซิกข์ในปัจจุบัน หนังสือเล่มนี้จึงถือได้ว่าช่วยทำหน้าที่เป็นตำราให้แก่นักวิชาการและนักศึกษา ทั้งยังเป็นประโยชน์ต่อประชาชนที่สนใจในสังคมวัฒนธรรมของชาวไทยซิกข์อีกด้วย 

การศึกษานี้มุ่งเน้นทำความใจกลุ่มชาติพันธุ์ที่ย้ายถิ่นฐานมาจากรัฐปัญจาบ ประเทศอินเดียในสมัยรัชกาลที่ 5 โดยส่วนใหญ่คือชาวซิกข์ ซึ่งถือเป็นชาวไทยอินเดียกลุ่มใหญ่ที่สุดของประเทศไทยในปัจจุบัน ชาวไทยซิกข์ที่อยู่อาศัยและทำการค้าในกรุงเทพมหานครได้สร้างคุรุดวาราขึ้นในย่านพาหุรัดเพื่อเป็นสถานที่ปฏิบัติศาสนกิจและถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางของชาวไทยซิกข์ในประเทศไทย ผู้เขียนได้ศึกษาพัฒนาการของย่านพาหุรัดในมิติสังคมพหุลักษณ์และพหุวัฒนธรรม โดยศึกษาควบคู่กับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่มาจากประเทศอินเดีย รวมทั้งได้ศึกษาการปรับตัวและความสัมพันธ์ระหว่างชาวไทยซิกข์กับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นในพาหุรัดด้วย